عرضه در گردش در رمزنگاری چیست؟

برای فعالیت با اطمینان در فضای رمزنگاری، ضروری است که با بسیاری از اصطلاحات و مفاهیم خاص آشنا باشید و آن‌ها را درک کنید. به همین دلیل امروز تصمیم گرفتیم به بررسی جنبه‌ای از رمزنگاری به نام عرضه در گردش بپردازیم و آن را به طور دقیق مورد تحقیق قرار دهیم. بیایید شروع کنیم!

عرضه در گردش به چه معناست؟

عرضه در گردش، تعداد کل سکه‌ها و توکن‌هایی است که برای معامله و استفاده بیشتر توسط دارندگان در دسترس هستند. این موضوع مهم است زیرا عرضه در گردش به تعیین معیارهای کلیدی در بازار رمزنگاری، مانند ارزش‌گذاری کاملاً رقیق‌شده (FDV) کمک می‌کند.

برخی افراد ممکن است عرضه در گردش را با ارزش بازار یک ارز اشتباه بگیرند. اما تفاوت آن کاملاً واضح است: در حالی که عرضه در گردش به معنای تعداد توکن‌های در دسترس برای معامله است، ارزش بازار نشان‌دهنده ارزش کل ارزهای دیجیتال در گردش بر اساس قیمت فعلی آن‌ها است. برای مثال، اگر یک رمزنگاری دارای عرضه در گردش ۱۰ میلیون سکه باشد و هزینه هر سکه ۵۰ هزار تومان باشد، ارزش بازار آن ۵۰۰ میلیون تومان خواهد بود.

شاید شنیده باشید که عرضه در گردش صفر چیست، اما این به چه معناست؟ عرضه در گردش صفر به این معنی است که در حال حاضر هیچ سکه‌ای از رمزنگاری یا توکن‌ها برای معامله یا استفاده در بازار در دسترس نیست. این می‌تواند به دلایل مختلفی رخ دهد، مانند اینکه رمزنگاری یک پروژه جدید باشد که تازه راه‌اندازی شده است. همچنین ممکن است به طور موقت پس از سوزاندن یک ارز یا زمانی که پروژه بخشی از توکن‌ها را برای توسعه، اعضای تیم یا سرمایه‌گذاران اختصاص داده باشد، اما آن سکه‌ها هنوز برای عموم در دسترس قرار نگرفته باشند.

چگونه عرضه در گردش بر قیمت رمزنگاری تأثیر می‌گذارد؟

عرضه در گردش نقش حیاتی در تعیین قیمت یک ارز دیجیتال ایفا می‌کند و رابطه مستقیمی با ارزش‌گذاری بازار و حرکات قیمتی دارد. در اینجا حوزه‌هایی که تحت تأثیر آن قرار می‌گیرند آورده شده است:

1. عرضه و تقاضا. مانند هر دارایی دیگری، قیمت یک ارز دیجیتال عمدتاً توسط قانون عرضه و تقاضا تعیین می‌شود. زمانی که عرضه در گردش کم و تقاضا برای یک سکه خاص بالا باشد، قیمت آن تمایل به افزایش دارد. برعکس، اگر یک رمزنگاری دارای عرضه در گردش زیاد باشد و تقاضا ثابت بماند، قیمت ممکن است ثابت بماند یا کاهش یابد زیرا توکن‌های بیشتری در بازار موجود است.
2. کمبود و فراوانی. مفهوم کمبود نقش مهمی در تعیین ارزش ایفا می‌کند. زمانی که تعداد کمتری از سکه‌ها در دسترس هستند (عرضه در گردش کم)، هر یک از آن‌ها پتانسیل بیشتری برای ارزشمند بودن دارند، به شرطی که تقاضا بالا باشد. این عامل کمبود اغلب دلیل این است که سرمایه‌گذاران معتقدند رمزنگاری با عرضه در گردش کم در طول زمان افزایش قیمت بیشتری خواهد داشت. از سوی دیگر، یک ارز دیجیتال با عرضه در گردش بالا می‌تواند به عنوان کمتر کم‌یاب دیده شود، که باعث می‌شود هر سکه کمتر ارزشمند باشد (از نظر قیمت هر سکه) مگر اینکه افزایش تقاضا متناسب باشد.
3. رقیع‌شدن قیمت. زمانی که سکه‌های جدیدی به عرضه در گردش اضافه می‌شوند، چه از طریق ماینینگ، پاداش‌های استیکینگ یا انتشار برنامه‌ریزی‌شده توکن‌ها، قیمت ممکن است دچار رقیع‌شدن شود. این به این معناست که قیمت می‌تواند کاهش یابد، به شرطی که تقاضا با افزایش عرضه همراه نشود. این موضوع به ویژه برای رمزنگاری‌هایی که بخش بزرگی از عرضه خود را در طول زمان منتشر می‌کنند صادق است. برای مثال، اگر یک پروژه دارای عرضه کل ۱ میلیارد سکه باشد، اما فقط ۱۰۰ میلیون در گردش باشند، انتظار می‌رود که باقی‌مانده ۹۰۰ میلیون به تدریج وارد گردش شوند. این می‌تواند باعث رقیع‌شدن قیمت شود مگر اینکه پروژه بتواند تقاضا را حفظ کند یا مکانیزم‌هایی را برای محدود کردن تورم عرضه توکن خود معرفی کند.

مزایا و معایب عرضه در گردش بالا

پس، آیا عرضه در گردش بالا خوب است یا بد؟ بسته به زمینه و رمزنگاری خاص می‌تواند اثرات مثبت و منفی داشته باشد. بیایید آن‌ها را بررسی کنیم.

مزایای عرضه در گردش بالا

در اینجا برخی از اثرات مثبت عرضه در گردش بالا آورده شده است:

• ثبات: عرضه در گردش بزرگ می‌تواند گاهی به ثبات قیمت کمک کند. اگر یک ارز دیجیتال تعداد قابل توجهی از سکه‌ها را در گردش داشته باشد، قیمت ممکن است کمتر مستعد نوسانات شدید باشد، زیرا حجم نقدینگی بیشتری در بازار وجود دارد.
• نقدینگی: عرضه در گردش بالا معمولاً به معنای وجود توکن‌های بیشتری برای معامله است. این می‌تواند نقدینگی ایجاد کند، که خرید و فروش برای معامله‌گران را بدون لغزش قیمت قابل توجه آسان‌تر می‌سازد.
• توزیع گسترده‌تر: عرضه در گردش بالاتر می‌تواند نشان‌دهنده این باشد که یک ارز دیجیتال به طور گسترده‌ای به کاربران و سرمایه‌گذاران توزیع شده است. این ممکن است نشان دهد که پروژه در جذب و درگیر کردن پایه گسترده‌ای از شرکت‌کنندگان موفق بوده است.

معایب عرضه در گردش بالا

با این حال، برخی از نتایج منفی نیز ممکن است رخ دهد:

• افزایش ارزش‌گذاری قیمت: عرضه در گردش بزرگ می‌تواند منجر به کاهش ارزش قیمت شود اگر تقاضا برای ارز دیجیتال به همان اندازه افزایش نیابد. توکن‌های بیشتر در گردش به معنای کمبود کمتر است، که منجر به کاهش قیمت هر سکه می‌شود. این می‌تواند مضر باشد زیرا ارزش کلی بازار و اعتماد سرمایه‌گذاران را کاهش می‌دهد و ممکن است منجر به کاهش تقاضا و بی‌ثباتی بازار شود.
• فشار تورمی: برخی از پروژه‌ها با عرضه در گردش بالا ممکن است در معرض تورم قرار بگیرند اگر توکن‌های جدید به طور مداوم وارد بازار شوند. این می‌تواند منجر به رقیع‌شدن قیمت شود، جایی که ارزش هر سکه با ورود سکه‌های بیشتر به گردش کاهش می‌یابد.
• کاهش ارزش سکه: سرمایه‌گذاران ممکن است یک ارز دیجیتال با عرضه در گردش بالا را نسبت به ارز دیجیتالی با عرضه کم‌تر ارزشمند بدانند، به ویژه اگر هر دو سکه دارای سطح مشابهی از تقاضا باشند. این ادراک می‌تواند علاقه سرمایه‌گذاران و افزایش قیمت را تحت تأثیر قرار دهد زیرا سرمایه‌گذاران ممکن است معتقد باشند که عرضه بالاتر کمبود سکه را رقیق می‌کند و آن را کمتر مطلوب و احتمالا رشد آینده آن را محدود می‌سازد.

تفاوت عرضه در گردش و عرضه کل چیست؟

عرضه کل به تعداد کل سکه‌ها یا توکن‌هایی اشاره دارد که در کل وجود دارند، از جمله آن‌هایی که در حال حاضر در گردش هستند (عرضه در گردش) و آن‌هایی که قفل شده یا برای استفاده‌های آینده رزرو شده‌اند.

برای راحتی شما، تمام تفاوت‌های مهم بین عرضه در گردش و عرضه کل را در یک جدول دقیق تنظیم کرده‌ایم:

جنبه	تعریف	تأثیر بر بازار	دسترسی
عرضه در گردش	تعریفتوکن‌هایی که به طور فعال برای معامله در بازار در دسترس هستند	تأثیر بر بازاربه طور مستقیم بر ارزش بازار و قیمت تأثیر می‌گذارد	دسترسیتوکن‌هایی که آماده خرید، فروش یا معامله هستند
عرضه کل	تعریفتعداد کل توکن‌های موجود، از جمله توکن‌های غیر در گردش	تأثیر بر بازاربر بازار تأثیری ندارد اما نمای کلی از سکه‌های موجود را ارائه می‌دهد	دسترسیتوکن‌هایی که ممکن است قفل شده، رزرو شده یا هنوز برای معامله در دسترس نباشند

زمانی که عرضه در گردش به عرضه کل برسد، به این معناست که تمام توکن‌ها یا سکه‌هایی که می‌توانند برای آن ارز دیجیتال وجود داشته باشند، اکنون در گردش هستند. در این مرحله، توکن‌های جدیدی استخراج یا منتشر نخواهند شد و ارز دیجیتال دیگر تحت تأثیر تورم ناشی از عرضه جدید قرار نخواهد گرفت. این می‌تواند منجر به افزایش کمبود شود و بسته به شرایط بازار، ممکن است تقاضا و قیمت را افزایش دهد.

در پایان، درک مفهوم عرضه در گردش برای هر کسی که در سرمایه‌گذاری یا معامله رمزنگاری درگیر است، حیاتی است. این مفهوم به طور مستقیم بر دینامیک بازار، نوسانات قیمت و احساس سرمایه‌گذاران تأثیر می‌گذارد. با افزایش تعداد سکه‌ها در گردش، عرضه یک ارز دیجیتال افزایش می‌یابد که می‌تواند بر کمبود و ارزش آن تأثیر بگذارد. نظارت بر عرضه در گردش همراه با سایر عوامل مانند تقاضای بازار، کاربرد و عرضه کل می‌تواند به سرمایه‌گذاران کمک کند تا تصمیمات آگاهانه‌تری بگیرند. به یاد داشته باشید، در حالی که عرضه در گردش بالا ممکن است نشانه‌ای از ثبات باشد، تعادل بین عرضه، تقاضا و کاربرد دارایی رمزنگاری است که در نهایت ارزش بازار آن را شکل می‌دهد.

نظر شما در مورد این موضوع چیست؟ سوالات بیشتری دارید؟ در نظرات به ما اطلاع دهید!