قانون سفر رمزنگاری: پیمایش انطباق و تأثیر آن بر تراکنش ها

Travel Rule Crypto به طور کلی شبیه به قانون سفر در بانکداری سنتی است و نشان دهنده یک چارچوب قانونی است که برای نظارت و کنترل تراکنش های ارزهای دیجیتال طراحی شده است. این بدان معناست که هر تراکنش ارز دیجیتالی که از یک آستانه خاص فراتر می رود، باید با اطلاعات شخصی مشتری و ارائه دهنده خدمات، در این مورد، ارائه دهنده خدمات دارایی مجازی (VASP) همراه باشد.

علاوه بر ارائه داده‌های مربوط به تراکنش‌های دارایی کریپتو، VASPها باید تأیید مشتری طرف مقابل را تأیید کنند و در مورد VASP طرف مقابل بررسی لازم را انجام دهند. بنابراین، شرکت‌های ارزهای دیجیتال و DeFi و کسب‌وکارهای رمزنگاری باید برای تحقیق و آماده‌سازی برای پیروی از قانون سفر رمزارزها وقت بگذارند تا از خطرات ناشی از از دست دادن مجوزهای عملیاتی خود جلوگیری کنند.

همه اینها چه ربطی به پروژه های کریپتو دارد؟

زمانی که تعداد ارزهای رمزنگاری شده و شرکت‌های مرتبط شروع به رشد چشمگیری کردند، FATF، یک سازمان بین‌المللی متخصص در زمینه AML و ایجاد قوانینی برای ردیابی تراکنش‌های مشکوک، دامنه قانون سفر را گسترش داد و شامل «دارایی‌های مجازی» و «مجازی» شد. ارائه دهندگان خدمات دارایی».

اکنون، اگر از دیدگاه تنظیم‌کننده، پروژه یا کسب‌وکار شما با «دارایی‌های مجازی» سر و کار دارد و تحت عنوان «ارائه‌دهنده خدمات دارایی مجازی» (VASP) قرار می‌گیرد، باید از قانون سفر ارزهای دیجیتال پیروی کنید.

اجزای کلیدی قانون سفر در کریپتو

اجزای این قانون از حوزه قضایی به حوزه قضایی دیگر متفاوت است، اما اغلب موارد مشترکی دارند، مانند لیستی از VASP ها و شرکت های ارزهای دیجیتال. این شامل:

• مبدل های فیات-کریپتو؛

• مبادلات رمزنگاری؛

• سیستم های پرداخت؛

• دستگاه های خودپرداز رمزنگاری

• صندوق های رمزنگاری و غیره

همچنین لازم به ذکر است که الزامات اغلب یک حد آستانه پولی را مشخص می‌کنند که بالاتر از آن، این مؤلفه‌ها باید هنگام انتقال وجه بالاتر از آن حد، اطلاعات مشتری را با یکدیگر مبادله کنند. با این حال، به یاد داشته باشید که هر حوزه قضایی مقررات مربوط به قانون سفر رمز ارز خود را دارد که ممکن است دارای اجزای نامشخص دیگری باشد.

الزامات قانون سفر برای مبادلات ارزهای دیجیتال چیست؟

هر سازمان نظارتی الزامات متفاوتی دارد. بیایید FATF را مثال بزنیم. از 1 سپتامبر 2023، بریتانیای کبیر با این سازمان موافقتنامه هایی امضا کرده و قانون سفر را پذیرفته است. پس از امضای قرارداد، افرادی که در این کشور ثبت نام کرده اند، دیگر نمی توانند به عنوان مثال، ارز دیجیتالی با قیمت بازار بیش از 1000 دلار را از حساب صرافی خود به یک کیف پول آفلاین یا ناشناس انتقال دهند. به این دلیل که رگولاتور صرافی را ملزم می‌کند که اطلاعات طرف‌های درگیر در معاملات را بداند و افشا کند.

Travel Rule Crypto نه تنها بر فرستندگان، بلکه بر گیرندگان نیز تأثیر می گذارد. اکنون آنها باید مراحل کامل KYC را طی کنند، جزئیات گذرنامه، شماره مالیات خود را ارائه دهند و مالکیت کیف پولی را که ارز دیجیتال به مبلغ بیش از 1000 دلار به آن منتقل شده است، تأیید کنند. در غیر این صورت، صرافی رمزارز به سادگی اجازه این پرداخت را نخواهد داد و آن را مسدود خواهد کرد.

در عین حال، محل دریافت کننده در این شرایط کمکی نخواهد کرد. حتی اگر خریدار در کشوری واقع شده باشد که توافق نامه ای با FATF امضا نکرده و قانون سفر را قبول نکرده باشد، تراکنش ارز دیجیتال به طور خودکار مشکوک تلقی می شود و می تواند توسط ارائه دهنده خدمات (VASP) مسدود شود.

چرا قانون سفر رمزنگاری مهم است؟

قانون سفر رمز ارزها برای تنظیم فرآیندهای اقتصادی بسیار مهم است. به طور دقیق تر، این قوانین با هدف استانداردسازی فرآیندها در تجارت رمزنگاری و مطابقت آنها با استانداردهای پذیرفته شده صنعت خدمات مالی بزرگتر است.

الزامات و تعهدات Travel Rule Crypto برای به دست آوردن، ذخیره و انتقال اطلاعات مبتکر و ذینفع ضروری به شناسایی و گزارش تراکنش های مشکوک، نظارت بر در دسترس بودن اطلاعات و اقدام برای مسدود کردن عملیات مشکوک کمک می کند. به طور کلی، این قانون سفر تأثیری بر تقویت سیاست‌های ضد پولشویی (AML) و مقابله با تأمین مالی تروریسم (CTF) صنعت ارزهای دیجیتال دارد.

چگونه قانون سفر رمزگذاری بر کاربران ارزهای دیجیتال تأثیر می گذارد؟

علاوه بر پروژه‌های رمزنگاری، قانون Travel Crypto برای کاربران عادی ارزهای دیجیتال نیز اعمال می‌شود، که اکنون باید اطلاعات بیشتری درباره خود به VASPها و صرافی‌ها ارائه دهند.

از یک طرف، قانون سفر جدید برای تراکنش های رمزنگاری می تواند به عنوان یک چارچوب نظارتی برای محافظت از کاربران ارزهای دیجیتال و جامعه به عنوان یک کل در برابر مشکلات مختلف عمل کند. همچنین می‌تواند تأثیری بر محدود کردن رشد جنایتکاران، تروریست‌ها و افراد تحریم‌شده داشته باشد که آزادانه از حواله‌های سیمی برای انتقال وجوه خود استفاده می‌کنند. و برای مثال، داده‌های تراکنش ارسال شده توسط معامله‌گران می‌تواند به عنوان مدرکی دال بر بی‌گناهی شما و رفع تخلف قانونی باشد.

از سوی دیگر، با این قاعده، رگولاتورها به معنای واقعی کلمه شروع به متمرکز کردن و کنترل فناوری صنعت ارزهای دیجیتال و ابزارهای نقل و انتقال پول می‌کنند که در ابتدا برای عملیات همتا به همتا، بدون مرز و نفوذ اشخاص ثالث ایجاد شده‌اند. همچنین خطر بیشتری از سوی VASPهای غیرقانونی یا جعلی وجود دارد که ممکن است از قانون به عنوان فرصتی برای جمع آوری داده های کاربران استفاده کنند، و همچنین رژیم های سرکوبگر که به دنبال کنترل کاربران قانونی ارزهای دیجیتال هستند.

به طور کلی، اجرای انبوه الزامات قانون سفر رمزنگاری می‌تواند بحث‌برانگیز باشد، زیرا هم به‌عنوان وسیله‌ای برای جلوگیری از فعالیت‌های مجرمانه عمل می‌کند، بلکه پیامدهای قابل‌توجهی دارد و چالش‌های زیادی را برای تجارت ارزهای دیجیتال و خطراتی برای کاربران به همراه دارد.