Staking VS Yield Farming: تفاوت چیست

سرمایه گذاری طولانی تر از کشاورزی بازده بوده است، اما در سال 2024 این دو به محبوب ترین راه برای سرمایه گذاران رمزارز برای کسب درآمد غیرفعال تبدیل شدند. هر دو راه برای کسب درآمد بدون فعال بودن در بازار وجود دارد. اما هر دو استراتژی با مکانیسم‌ها، پاداش‌ها و ریسک‌های خاص خود متفاوت عمل می‌کنند.

در این مقاله، ما به هر روش برای کسب درآمد غیرفعال نگاه می‌کنیم تا به شما کمک کنیم تا تصمیمی آگاهانه بگیرید و بهترین گزینه را متناسب با اهداف خود بیابید.

Staking چیست؟

Staking شامل فرآیند پشتیبانی از عملکرد یک بلاک چین خاص با ذخیره ارزهای دیجیتال در یک کیف پول رمزنگاری یا روی یک پلتفرم به منظور دریافت پاداش است. فرآیند شرط بندی از الگوریتم اجماع اثبات سهام (PoS) استفاده می کند.

در واقع، صاحب ارز رمزنگاری شده، سکه‌های خاصی را برای مدتی در اختیار پلتفرم قرار می‌دهد. به نوبه خود، کاربران پاداشی در قالب توکن های اضافی دریافت می کنند. پاداش معمولاً با همان ارز رمزپایه ای که در سهام استفاده می شود پرداخت می شود. هر چه نقدینگی بیشتر باشد، پاداش بهتری خواهد داشت، بنابراین سرمایه گذاری همچنان یک منبع محبوب درآمد غیرفعال است، گاهی اوقات با درصدهای APY دو رقمی.

وقتی صحبت از استخر نقدینگی در سهامداری می شود، ممکن است وضعیتوقتی صحبت از استخر نقدینگی در سهامداری می شود، ممکن است وضعیت زیر رخ دهد. به طور کلی، استخر نقدینگی مجموعه ای از وجوه است که در یک قرارداد هوشمند در یک شبکه مالی غیرمتمرکز (DeFi) قفل شده است. استخرهای نقدینگی در پلتفرم های DeFi فرصتی را برای شرکت کنندگان ایجاد کرده است تا درآمد غیرفعالی کسب کنند. با مشارکت دارایی ها در آن، افراد می توانند بخشی از کارمزد تراکنش های تولید شده توسط پلت فرم را به دست آورند.

اما در استخرهای کوچک، یک تراکنش بزرگ می تواند باعث جهش شدید یا سقوط قیمت شود و باعث شود که ارائه دهندگان متحمل ضررهای متناوب شوند. اگر کاربران تصمیم بگیرند که دارایی های خود را در زمانی که قیمت توکن از زمان سپرده آنها منحرف شده است، برداشت کنند، زیان دائمی می شود. در مقابل، با سهامداری، هیچ تعدیلی در ارزش کلی در استخرهای نقدینگی وجود ندارد و سهامداران به دلیل نوسانات کنترل نشده قیمت ضرر نخواهند کرد.

کشاورزی محصول چیست؟

کشاورزی بازده حرکت سرمایه گذارانی است که هدف آنها کسب درآمد هر چه بیشتر از طریق سرمایه گذاری دارایی ها در پروتکل های بخش مالی غیرمتمرکز (DeFi) است. کاربر مقدار مشخصی از دارایی‌های رمزنگاری شده را در قرارداد هوشمند پلتفرم یا پروتکل قفل می‌کند و بدین ترتیب سطح نقدینگی لازم برای عملکرد صحیح سرویس را دوباره پر می‌کند.

برای ارائه چنین نقدینگی و توانایی برای سایر کاربران برای مبادله DAI با COMP (یا برعکس) با قیمت فعلی بازار، کشاورز از هر تراکنش تکمیل شده کمیسیون دریافت می کند. هر چه جفت نقد و تقاضا بیشتر بسازد و سرمایه بیشتری در اختیار استخر قرار دهد، درآمدش بیشتر خواهد بود.

به این ترتیب، کاربران از مقدار دارایی های رمزنگاری سرمایه گذاری شده خود درآمد غیرفعالی دریافت می کنند و در عین حال نقدینگی و توانایی فنی مبادله و جابجایی وجوه دیجیتال را فراهم می کنند.

سهامداری در مقابل کشاورزی بازده: مقایسه سر به سر

در نگاه اول، این مفاهیم کاملا مشابه به نظر می رسند. در هر دو مورد، کاربر سکه‌های خود را قفل می‌کند تا سود آن را به دست آورد. با این حال، مشخص می شود که آنها یک چیز نیستند. بیایید به تفاوت های کلیدی بین سهامداری و کشاورزی نگاه کنیم.

سطح دشواری

در حالی که سرمایه گذاری به تنهایی فرآیندی پیچیده و زمان بر است، سرمایه گذاران کمی این مسیر را انتخاب می کنند. جوایز معمولاً به صورت دوره ای، اغلب هر چند روز یا چند هفته، بسته به شبکه، اعطا می شوند. در حالی که بسته به فعالیت در استخر نقدینگی و شرایط یک پروتکل خاص، پاداش‌های کشاورزی بازده به صورت پویاتر، گاهی اوقات حتی ساعتی اعطا می‌شوند.

از طرف دیگر، روش‌های استیکینگ عموماً ساده‌تر از کشاورزی بازدهی هستند، زیرا شما فقط باید یک توکن در هر پروتکل بلاک چین قرار دهید. کشاورزی معمولاً شامل توکن‌ها، پروتکل‌ها، تراکنش‌ها و استراتژی‌های بیشتری است که آن را پیچیده‌تر و گران‌تر می‌کند.

پاداش

از آنجایی که شرط بندی نسبت به کشاورزی قابل پیش بینی تر است، احتمالاً پاداش کمتری نسبت به کشاورزی دارایی های خود برای این کار به دست خواهید آورد. نرخ سهام بر اساس پارامترهای شبکه PoS اساسی است. در همین حال، کشاورزی محصول دارای نرخ‌های بهره پویاتر و انگیزه‌هایی است که به عرضه و تقاضای پروتکل‌های اساسی بستگی دارد.

خطرات

احتمال از دست دادن دارایی‌های رمزنگاری شما در طول فرآیند سهام‌داری کمتر از فرآیند کشاورزی است. اما اگر یک روند نزولی شروع شود در حالی که دارایی های شما در خطر است، متحمل ضرر خواهید شد، بنابراین اگر آنها قفل شوند، نمی توانید کاری انجام دهید.

کارمزد تراکنش

با شرط بندی، کارمزدها عمدتاً شبکه ای است و برای قفل کردن و باز کردن وجوه دریافت می شود. در این صورت هزینه های تراکنش کمتر و کمتری وجود دارد. با کشاورزی، کارمزدها بسیار بالاتر است زیرا برای هر عملیات دریافت می شود: اضافه کردن وجوه به استخر نقدینگی، برداشت وجوه، مبادله توکن و غیره.

چه چیزی را باید انتخاب کنم؟

شما می توانید درآمد منفعلانه را از راه اندازی یا کشاورزی کسب کنید. انتخاب بین این فرآیندها به ترجیحات، تحمل ریسک و منابع موجود بستگی دارد.

اگر استراتژی ساده تر، پایدارتر و کم خطرتر را ترجیح می دهید، بهتر است که شرط بندی را انتخاب کنید. اگر فعال‌تر هستید، بازدهی بالاتر را ترجیح می‌دهید و می‌توانید ریسک و دشواری بیشتری را تحمل کنید، ممکن است ترجیح دهید کشاورزی محصول را در نظر بگیرید. از طرف دیگر، می توانید این دو استراتژی را برای تنوع بخشیدن به سبد خود و به حداکثر رساندن درآمد غیرفعال ترکیب کنید.

از برخی جهات، کشاورزی محصول را می توان با چنگ زدن مقایسه کرد. مزرعه كشاورزي با استيكينگ متفاوت است كه همچنان درآمد دارد. در کشاورزی، از سرمایه برای تامین نقدینگی و کسب پاداش استفاده می‌شود، در حالی که در سرمایه‌گذاری، سرمایه‌گذاران در مکانیزم بلاک چین اثبات سهام (PoS) شرکت می‌کنند و برای استفاده از آن درآمد کسب می‌کنند.

در کشاورزی بازده، سرمایه گذاران سعی می کنند بازدهی سرمایه خود را بدون اینکه آن را برای یک دوره خاص به یک نهاد خاص وابسته کنند، به دست آورند. با این حال، مسئولیت بیشتری بر عهده سرمایه گذار است که کشاورزی محصول را انجام می دهد، زیرا شرایط به سرعت در حال تغییر در DeFi می تواند بر سودآوری تأثیر بگذارد. از سوی دیگر، سهام‌داری می‌تواند به عنوان یک رویکرد «خودکار» برای سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال عمل کند.

امیدواریم این مقاله به شما کمک کند تصمیم بگیرید که کدام روش سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال برای موفقیت در حوزه مالی دیجیتال برای شما ارجحیت دارد.